HipSick opereert op het snijvlak van performance en installatiekunst. Het maakprocess begint vanuit een fascinatie voor de westerse beeldcultuur, normativiteit en de nacht. Hedendaagse sociale onderwerpen worden vanuit verschillende perspectieven benaderd, gedecontextualiseerd en geabstraheerd, wat resulteert in voorstellingen die de perceptie van de kijker destabiliseren.
Met DIGITAL DUCTTAPE maakt HipSick een dwaaltuin waarin de schoonheid van de maakbare identiteit wordt gevierd. Centraal staat het idee dat social media kan bijdragen aan het uitdragen van een veelheid aan identiteiten, het showcasen van kwetsbaarheid en een openheid zonder schaamte.
Betreed het labyrint en verken de ruimte tussen virtualiteit en lichamelijkheid. Accepteer de vloeibaarheid van je bestaan en omarm kunstmatige zelfpresentatie als zelfexpressie. Samen vieren we de schoonheid van onze geconstrueerde identiteit.
“Mijn telefoon is als een wit blad. Het zit vastgetaped aan mijn bestaan. Als ik mijn weerspiegeling op het scherm zie vergeet ik wie ik ben. Ik bepaal wie ik ben. Ik ben een himbo. we hebben meer HIMBO'S nodig. ALLEEN DENKEN AAN JEZELF ER MOOI UITZIEN JE MOOI VOELEN NEP EN NAÏEF ZIJN EN NIET TEVEEL IN JE HOOFD. HIMBO ZIJN IS EEN MEDITATIE. VANAF NU ALLEEN ME-TIME. ALLEEN WORK-OUTS, SPIEREN KWEKEN, ONS LICHAAM VERKOPEN AAN HET INTERNET. EEN HIMBO ZIJN IS DE TOEKOMST. IK BEN KLAAR VOOR MIJN CLOSE-UP. FOTOGRAFEER ME BEZWEET EN MESSY”
De deur opent om 20:00 en om 20:30 start de show. Houd er rekening mee dat deze voorstelling felle zwaailichten, luide muziek en geen zitplaatsen heeft. Voor mensen die het echt nodig hebben, zullen er zitplaatsen worden geregeld.
Credits
Naar idee van: Didi Kreike
Artistiek team: Nadîja Roza Broekhart, Didi Kreike, Sylvia Weening
Performance: Lodewijk van Dijk, Didi Kreike
Choreografie: Antonin Comestaz, Arno Verbruggen
Dramaturgie & Scenografie: Nadîja Roza Broekhart, Sylvia Weening
Muziek, Techniek & Licht: Stefan Julizar
Video: Didi Kreike
Decor: M met de Zaag
Licht Advies: Zalán Szakács
Scenografie Advies: Anne Karin ten Bosch
Photography: Studio Rik Versteeg x HipSick
Communication: Ruben Kotkamp
Business Management: Lara ter Braak
Productie: HipSick
Bijzondere dank aan: Leonie Kalkman, Leo Spreksel
Met DIGITAL DUCTTAPE maakt HipSick een dwaaltuin waarin de schoonheid van de maakbare identiteit wordt gevierd. Centraal staat het idee dat social media kan bijdragen aan het uitdragen van een veelheid aan identiteiten, het showcasen van kwetsbaarheid en een openheid zonder schaamte.
Betreed het labyrint en verken de ruimte tussen virtualiteit en lichamelijkheid. Accepteer de vloeibaarheid van je bestaan en omarm kunstmatige zelfpresentatie als zelfexpressie. Samen vieren we de schoonheid van onze geconstrueerde identiteit.
“Mijn telefoon is als een wit blad. Het zit vastgetaped aan mijn bestaan. Als ik mijn weerspiegeling op het scherm zie vergeet ik wie ik ben. Ik bepaal wie ik ben. Ik ben een himbo. we hebben meer HIMBO'S nodig. ALLEEN DENKEN AAN JEZELF ER MOOI UITZIEN JE MOOI VOELEN NEP EN NAÏEF ZIJN EN NIET TEVEEL IN JE HOOFD. HIMBO ZIJN IS EEN MEDITATIE. VANAF NU ALLEEN ME-TIME. ALLEEN WORK-OUTS, SPIEREN KWEKEN, ONS LICHAAM VERKOPEN AAN HET INTERNET. EEN HIMBO ZIJN IS DE TOEKOMST. IK BEN KLAAR VOOR MIJN CLOSE-UP. FOTOGRAFEER ME BEZWEET EN MESSY”
De deur opent om 20:00 en om 20:30 start de show. Houd er rekening mee dat deze voorstelling felle zwaailichten, luide muziek en geen zitplaatsen heeft. Voor mensen die het echt nodig hebben, zullen er zitplaatsen worden geregeld.
Credits
Naar idee van: Didi Kreike
Artistiek team: Nadîja Roza Broekhart, Didi Kreike, Sylvia Weening
Performance: Lodewijk van Dijk, Didi Kreike
Choreografie: Antonin Comestaz, Arno Verbruggen
Dramaturgie & Scenografie: Nadîja Roza Broekhart, Sylvia Weening
Muziek, Techniek & Licht: Stefan Julizar
Video: Didi Kreike
Decor: M met de Zaag
Licht Advies: Zalán Szakács
Scenografie Advies: Anne Karin ten Bosch
Photography: Studio Rik Versteeg x HipSick
Communication: Ruben Kotkamp
Business Management: Lara ter Braak
Productie: HipSick
Bijzondere dank aan: Leonie Kalkman, Leo Spreksel