De eerste solotentoonstelling van Felix Burger in Nederland toont omvangrijke installaties uit de afgelopen 10 jaar en nieuwe werken die speciaal voor de tentoonstellingsruimte zijn ontwikkeld.
Zie ook ons randprogramma.
De beeldtaal van Burger is niet beperkt tot één genre. Een werk bestaat zelden uit één stuk, maar eerder uit inlooppodia met verhalende choreografieën. In zijn publicatie van 2021 zegt hij in een interview over toekomstige artistieke ideeën: "Ik zou graag een reeks ruimtes creëren die met elkaar verbonden zijn. Ik zou proberen een dramaturgie te ontwikkelen die zich niet alleen uitstrekt door een enkel werk, niet alleen door een enkele ruimte, maar door een heel gebouw."
In Brutus realiseert hij nu deze algemene ruimtelijke benadering en transformeert hij de bestaande industriële architectuur in een groot, toegankelijk decor. Individuele werken zijn verdeeld over de verschillende kamers en verdiepingen en vertegenwoordigen werelden op zichzelf; wonderkamers met autonome wetmatigheden. Samen vormen ze een coherente orde van licht en duisternis, luid en stil, beweging en stilstand.
Centrale thema's zijn vragen over perceptie, sociale en private machtsstructuren en menselijk rollenspel. Burger, die vaak als protagonist voor de camera te zien is, creëert absurde tussenwerelden met reminiscenties aan vroege film, kermisprullaria en opera branie. Traditionele rolmodellen, sociale normen en genderclassificaties worden ontleed en gerangschikt in nieuwe vormen. Niet op een moraliserende manier, maar met een kinderlijk naïeve kijk op de volwassen wereld.
Burger noemt de Beierse humorist Karl Valentin, het vroege avant-gardistische werk van Christoph Schlingensief en Herbert Achternbusch of de filmessays van Alexander Kluge als inspiratiebronnen. Kunstenaars die met humor werkten als een instrument van verzet en absurde verhalen creëerden.
Komedie en wanhoop zijn ook nauw met elkaar verweven in het werk van Burger: Het universum dat in Brutus wordt gecreëerd zit vol met subversieve poëzie, prachtige nachtmerries, nauwgezet dilettantisme en rampzalige misverstanden.
Naast zijn monografische werk integreert de kunstenaar ook samenwerkingsprojecten met vrienden en collega's uit de afgelopen jaren in de tentoonstelling: Samen met Lion Bischof en Otakar Skala toont hij het performanceproject "Circus Burger & Skala" (2024) voor het eerst als uitgebreide video-installatie, met Sophia Süßmilch een fragment uit de gezamenlijke cyclus van "Der Kleine Mann" (2020-2022) en met Böhler & Orendt de geestverruimende spiegel "A Mess Carol" (2020).
Felix Burger, geboren in 1982 in München, studeerde beeldende kunst in München, Wenen en Keulen. Hij studeerde aan het International Studio & Curatorial Program in New York en aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. In 2022 bekleedde hij een gasthoogleraarschap aan de Academie voor Schone Kunsten in München. Zijn installaties en films zijn tentoongesteld in tal van internationale instellingen.
Met samenwerking van Lion Bischof, Böhler & Orendt, Otakar Skala and Sophia Süßmilch
Fotocredit: Circus Skala & Burger @Bischof/Burger/Skala
Zie ook ons randprogramma.
De beeldtaal van Burger is niet beperkt tot één genre. Een werk bestaat zelden uit één stuk, maar eerder uit inlooppodia met verhalende choreografieën. In zijn publicatie van 2021 zegt hij in een interview over toekomstige artistieke ideeën: "Ik zou graag een reeks ruimtes creëren die met elkaar verbonden zijn. Ik zou proberen een dramaturgie te ontwikkelen die zich niet alleen uitstrekt door een enkel werk, niet alleen door een enkele ruimte, maar door een heel gebouw."
In Brutus realiseert hij nu deze algemene ruimtelijke benadering en transformeert hij de bestaande industriële architectuur in een groot, toegankelijk decor. Individuele werken zijn verdeeld over de verschillende kamers en verdiepingen en vertegenwoordigen werelden op zichzelf; wonderkamers met autonome wetmatigheden. Samen vormen ze een coherente orde van licht en duisternis, luid en stil, beweging en stilstand.
Centrale thema's zijn vragen over perceptie, sociale en private machtsstructuren en menselijk rollenspel. Burger, die vaak als protagonist voor de camera te zien is, creëert absurde tussenwerelden met reminiscenties aan vroege film, kermisprullaria en opera branie. Traditionele rolmodellen, sociale normen en genderclassificaties worden ontleed en gerangschikt in nieuwe vormen. Niet op een moraliserende manier, maar met een kinderlijk naïeve kijk op de volwassen wereld.
Burger noemt de Beierse humorist Karl Valentin, het vroege avant-gardistische werk van Christoph Schlingensief en Herbert Achternbusch of de filmessays van Alexander Kluge als inspiratiebronnen. Kunstenaars die met humor werkten als een instrument van verzet en absurde verhalen creëerden.
Komedie en wanhoop zijn ook nauw met elkaar verweven in het werk van Burger: Het universum dat in Brutus wordt gecreëerd zit vol met subversieve poëzie, prachtige nachtmerries, nauwgezet dilettantisme en rampzalige misverstanden.
Naast zijn monografische werk integreert de kunstenaar ook samenwerkingsprojecten met vrienden en collega's uit de afgelopen jaren in de tentoonstelling: Samen met Lion Bischof en Otakar Skala toont hij het performanceproject "Circus Burger & Skala" (2024) voor het eerst als uitgebreide video-installatie, met Sophia Süßmilch een fragment uit de gezamenlijke cyclus van "Der Kleine Mann" (2020-2022) en met Böhler & Orendt de geestverruimende spiegel "A Mess Carol" (2020).
Felix Burger, geboren in 1982 in München, studeerde beeldende kunst in München, Wenen en Keulen. Hij studeerde aan het International Studio & Curatorial Program in New York en aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. In 2022 bekleedde hij een gasthoogleraarschap aan de Academie voor Schone Kunsten in München. Zijn installaties en films zijn tentoongesteld in tal van internationale instellingen.
Met samenwerking van Lion Bischof, Böhler & Orendt, Otakar Skala and Sophia Süßmilch
Fotocredit: Circus Skala & Burger @Bischof/Burger/Skala
