Brutus Lab
Brutus Lab is een door kunstenaars gerunde ruimte waar jong talent kan wonen, werken en exposeren. Als onderdeel van Brutus Space, gevestigd in de voormalige villa van architect Jan van Teeffelen aan de Keileweg 14, Rotterdam, biedt de werkruimte plaats aan maximaal vier of vijf kunstenaars, voor een periode van 6 tot 12 maanden in een bruisende en spannende broedplaats voor creatieve vrijheid. Met als missie om kunstenaars tijd, ruimte en vrijheid te bieden om op grote schaal te experimenteren, gaf Brutus Lab kunstenaars de kans om zonder beperkingen te produceren en ontstonden er werken die vandaag de dag nog steeds relevant zijn.
In samenwerking met Nouveau Grand Tour en Ron Mandos Young Blood Foundation.
Heden: Matias Salgado (AR,1998), Alexandra Philips (US, 1988), Jemima de Jonge (NL, 2001) and Marcos Kueh (ID, 1995)
Verleden: Ouassila Arras (FR, 1993), Yuxuan Cui (CH, 1994), Jason Page – 2016/2017, Shimon Kamada - 2021, Wessel Verrijt – 2020, Jasper Griepink - 2020, Kasey Short – 2017/2018, Riley Harmon - 2018, Joseph Thabang Palframan – 2021/2022, Carlijn Kingma - 2017 and Neo Matloga
In samenwerking met Nouveau Grand Tour en Ron Mandos Young Blood Foundation.
Heden: Matias Salgado (AR,1998), Alexandra Philips (US, 1988), Jemima de Jonge (NL, 2001) and Marcos Kueh (ID, 1995)
Verleden: Ouassila Arras (FR, 1993), Yuxuan Cui (CH, 1994), Jason Page – 2016/2017, Shimon Kamada - 2021, Wessel Verrijt – 2020, Jasper Griepink - 2020, Kasey Short – 2017/2018, Riley Harmon - 2018, Joseph Thabang Palframan – 2021/2022, Carlijn Kingma - 2017 and Neo Matloga
Apr — Aug 2024 | Ouassila Arras
Day'man 3la Balak, wat zich laat vertalen als “Altijd in je gedachten”, is de titel van het project van Ouassila Arras dat ze ontwikkelde tijdens haar residentieperiode bij Brutus Lab, van april tot augustus 2024.
De residentie was een kans om Ouassila's onderzoek naar ontheemding verder uit te breiden, een concept dat sterk aanwezig is en voortdurend uitgedaagd wordt in haar werk. De kunstenaar gebruikt eenvoudige, alledaagse materialen om na te denken over geschiedenis en gemeenschap, en door middel van repetitieve gebaren creëert ze zeer lyrische en toch toegankelijke installaties.
Ouassila's werk duikt in de complexe lagen van de Frans-Algerijnse geschiedenis verweven met haar eigen familiegeschiedenis, een verhaal vaak gefragmenteerd door ballingschap, oorlog, stilte en maatschappelijke taboes. De kunstenaar reist voortdurend tussen Algerije, Marseille, Chicago, Beiroet en Berlijn - een proces dat ze beschrijft als “deterritorialisatie” - en navigeert door het verleden en het heden met een vloeibaar gevoel van plaats. Dit is een manier om archieven en getuigenissen te verzamelen en het gangbare begrip van de geschiedenis een nieuwe vorm te geven door stemmen te herontdekken die lang genegeerd of tot zwijgen gebracht zijn.
Ouasilla's werk overstijgt geografische en culturele grenzen en heeft de kracht om de kijker te betrekken bij de ingewikkelde draden van geschiedenis, identiteit en herinnering. Dit wordt mogelijk dankzij het materiaal en het proces dat ze voor het project koos: dikke en kleurrijke dekens van imitatiefluweel, voorwerpen waarmee ze opgroeide en die ze in elk huis van familie en vrienden zag, zo vertrouwd dat het bijna niet opvalt, net als bepaalde aspecten van de geschiedenis die over het hoofd worden gezien of worden vergeten. Warm, betaalbaar en verkrijgbaar in elke bazaar in het Midden-Oosten, vertegenwoordigen deze dekens comfort en bescherming, maar ook kwetsbaarheid, aspecten die de kunstenares uitdaagt door zich te scheren.
Dit gebaar, dat op een repetitieve, bijna meditatieve manier wordt uitgevoerd met een elektrisch scheermes, stelt haar in staat om in de ruimtes tussen de vezels te duiken, zowel praktisch als metaforisch: het is een proces van het blootleggen van de onuitgesproken waarheden en het onthullen van de verborgen verhalen die erin geweven zijn. Het geschoren materiaal is licht en vederlicht, een vluchtig vat van het proces dat zijn uiteindelijke betekenis zal vinden in een korte film die is opgenomen aan de kusten van de Middellandse Zee, een symbolische plek die de kern vormt van alle reizen en werken van Ouassila.
“Door mezelf onder te dompelen in een nieuwe omgeving kon ik me bezighouden met verschillende culturele perspectieven, wat mijn begrip van de thema's die ik onderzoek heeft vergroot. De gerichte tijd en ruimte die de residentie bood, stelden me in staat om te experimenteren met nieuwe technieken en materialen, waardoor ik de grenzen van mijn praktijk verlegde.” Het ontvangen van haar creatieve proces was een inspirerende ervaring voor Brutus en we wensen Ouassila het allerbeste voor haar artistieke reis.
De residentie was een kans om Ouassila's onderzoek naar ontheemding verder uit te breiden, een concept dat sterk aanwezig is en voortdurend uitgedaagd wordt in haar werk. De kunstenaar gebruikt eenvoudige, alledaagse materialen om na te denken over geschiedenis en gemeenschap, en door middel van repetitieve gebaren creëert ze zeer lyrische en toch toegankelijke installaties.
Ouassila's werk duikt in de complexe lagen van de Frans-Algerijnse geschiedenis verweven met haar eigen familiegeschiedenis, een verhaal vaak gefragmenteerd door ballingschap, oorlog, stilte en maatschappelijke taboes. De kunstenaar reist voortdurend tussen Algerije, Marseille, Chicago, Beiroet en Berlijn - een proces dat ze beschrijft als “deterritorialisatie” - en navigeert door het verleden en het heden met een vloeibaar gevoel van plaats. Dit is een manier om archieven en getuigenissen te verzamelen en het gangbare begrip van de geschiedenis een nieuwe vorm te geven door stemmen te herontdekken die lang genegeerd of tot zwijgen gebracht zijn.
Ouasilla's werk overstijgt geografische en culturele grenzen en heeft de kracht om de kijker te betrekken bij de ingewikkelde draden van geschiedenis, identiteit en herinnering. Dit wordt mogelijk dankzij het materiaal en het proces dat ze voor het project koos: dikke en kleurrijke dekens van imitatiefluweel, voorwerpen waarmee ze opgroeide en die ze in elk huis van familie en vrienden zag, zo vertrouwd dat het bijna niet opvalt, net als bepaalde aspecten van de geschiedenis die over het hoofd worden gezien of worden vergeten. Warm, betaalbaar en verkrijgbaar in elke bazaar in het Midden-Oosten, vertegenwoordigen deze dekens comfort en bescherming, maar ook kwetsbaarheid, aspecten die de kunstenares uitdaagt door zich te scheren.
Dit gebaar, dat op een repetitieve, bijna meditatieve manier wordt uitgevoerd met een elektrisch scheermes, stelt haar in staat om in de ruimtes tussen de vezels te duiken, zowel praktisch als metaforisch: het is een proces van het blootleggen van de onuitgesproken waarheden en het onthullen van de verborgen verhalen die erin geweven zijn. Het geschoren materiaal is licht en vederlicht, een vluchtig vat van het proces dat zijn uiteindelijke betekenis zal vinden in een korte film die is opgenomen aan de kusten van de Middellandse Zee, een symbolische plek die de kern vormt van alle reizen en werken van Ouassila.
“Door mezelf onder te dompelen in een nieuwe omgeving kon ik me bezighouden met verschillende culturele perspectieven, wat mijn begrip van de thema's die ik onderzoek heeft vergroot. De gerichte tijd en ruimte die de residentie bood, stelden me in staat om te experimenteren met nieuwe technieken en materialen, waardoor ik de grenzen van mijn praktijk verlegde.” Het ontvangen van haar creatieve proces was een inspirerende ervaring voor Brutus en we wensen Ouassila het allerbeste voor haar artistieke reis.
